۵ Comments

1. 

   چوپان on ۲۱ آذر ۱۳۸۸ at ۸:۳۴ ق.ظ

   با اینکه شعرت در مورد خاصی بود، اما کلیت داشت. همین قشنگش میکرد.
   در ضمن، همه دانشجویان صنایع، اینقدر خوش قریحه نیستن!

   Reply
2. 

   حامد on ۱۷ آذر ۱۳۸۸ at ۶:۳۳ ب.ظ

   هر چند احوال ظاهر شما بر این حقیر سر تا پا تقصیر عیان است!! ولی برادر این نشد رسم وبلاگ نویسی که!!

   بنویس برادر بعد از مدتها آمدیم به وبلاگت،دیدیم آپدیت نشده.

   کامنت دونی امان پر شده میخواهیم خالی اش کنیم تو سایتت!!

   Reply
3. 

   سهیل on ۱۴ آذر ۱۳۸۸ at ۸:۴۶ ق.ظ

   لیشام جان این ازدواج بدجوری تورا از پا انداخته است. دیگر ۳ ماه به ۳ ماه می نویسی. 🙂
   درگذشت مستر ساعتی هرکدام از بچه های علامه حلی که من با آنها در ارتباطم را ناراحت کرده است.
   خاطره های خوبی از او داریم. به عنوان مثال او حافظه فوق العاده ای داشت که تاکنون نمونه اش را ندیده ام. شاید دوم دبیرستان را به خاطر بیاوری که پس از ۳ سال دوباره معلم ما شد و در یک اقدام که بیشتر به چشم بندی شبیه بود به سرعت با اشاره به هر نفر و با yes or no گفتن مشخص کرد که کدام یک از افراد کلاس قبلا شاگردش بوده اند.
   +۲

   Reply
4. 

   مصطفی on ۱۱ آذر ۱۳۸۸ at ۱۰:۲۱ ب.ظ

   سلام .بسیار با شما همدردی میکنم از اینکه کلافه به نظر می رسی .اما بنده مدتی بود دنبال یکی از لینک های شما علی چلچله می گشتم به سایتش رفتم باید رمز عبور داشته باشی لطفا اگه بهش دسترسی داری بگو یه invitation هم برای من بفرسته email:mosiarchitect@gmail.com خیلی گشتم ممنون میشم

   Reply
5. 

   سانی on ۸ آذر ۱۳۸۸ at ۵:۱۲ ق.ظ

   همیشه پیش از انکه فکر کنی اتفاق می افتد

   Reply