میشناسم خیلیها را که دوست دارند سیر بخورند اما از عواقبش میترسند. حق دارند خوب؛ هر طور حساب کنید عواقب دارد، این که سرِ شام، مبسوط سیر بخورید و تا صبح توی صورت عیال، آروق با طعمِ سیر بزنید. مبتلا به خر و پف هم که باشید دیگر نور علی نور است. تازه فردایش هم گرفتارید به لعن و پیف پیف و اَه اَه دوست و رفیق و همکار.
سیر خوردن دو بخش قلمبه دارد: اول فوایدش و دوم لذایذش خاصه در لمباندن.
خیلی سخت است که آدم باقلا قاتوق، میرزا قاسمی، قورمه سبزی مامانپز جلوی رویش باشد و سیر نخورد. اصلا نمیشود. بیمعنی است. مضحک است. خریت است. ولی همانگونه که عرض شد، این لذت، یک سری ذلت هم در پی دارد که مردش باشی، پای لرزش هم مینشینی. از این بخشِ لذتِ لمباندن که فاکتور بگیریم و فوکوس نماییم روی فواید، میشود حالا یک چیزهایی گفت در این باب که سیر بخوری و ذلت نکشی.
بگذارید یک چیزی یادتان بدهم که عصارهی سالها تجربهی سیرخواری است. دلیل اصلیِ بویِ سیر، آبِ سیر است. بنابر این هر شیوهای که به گونهای باعث شود سیر آب بیاندازد و بچسبد به دهان، دندان، حلق، مری، معده، رودهی کوچک، رودهی بزرگ و الی آخر، همان آش است و همان کاسه. این هم شایعهای بیش نیست که اگر سیر را رنده کنید توی ماست و بخورید مسأله حل است. اتفاقا چون حسابی سیر آب میاندازد، حسابی هم بو میاندازد. پس چه کنیم؟
یکی دو حب سیر را پوست بکنید، شیک. هر حب را بسته به اندازه، پنج الی هفت اسلایس کنید (هر تعداد که میطلبد). اگر احساس کردید که اسلایسها بزرگتر از حلق مبارک است، آنها را هم کوچکتر نمایید. اسلایسها را کمی زیر آب بشورید تا همان یک ذره آبی که انداخته برود. یک لیوان آب آماده کنید. اسلایسهای شسته شده را در یک قاشق بریزید و در دهان بگذارید و بلافاصله مثل این که دارید قرص میخورید همه را همراه با آب، تالاپی قورت دهید 🙂
یک هفته هر روز پیش از شام این کار بکنید. به طرز مشخصی احساس خواهید کرد که یک اتفاقهای خوبی توی بدنتان در حال وقوع است 🙂
در خصوص فواید سیر این لینک میتواند مفید باشد.
در لغت نامهی دهخدا هم چیزهای بامزهای در مورد فواید سیر نوشته که نمیدانم درستاند یا نه.
۰ Comments