|
بالاخره انتظارها به سر رسید و اولین خیار، دی‌روز عصر خورده شد 🙂 |
 |
|
گمونم که یه هفته دیگه اولین چین‌مون باشه. مسأله‌ای که الان داریم بهش فکر می‌کنیم سیستم فروشه. کسایی که گلخونه‌های زیادی دارن، براشون به‌تره که با دلال‌ها یا به قول خودشون بارفروش‌ها طرف شن. صرف نداره که خودشون سیستم توزیع راه بندازن. پارسال وقتی که خیار درختی تو بازار کیلویی شش‌صد و هفتاد هشتاد تومن بود، بارفروش‌ها از سر زمین می‌خریدن چهارصد و پنجاه. با توجه به کوچیک بودن گلخونه‌مون، برامون مهمه که بتونیم درآمدمون رو حداکثر کنیم. اگه کسی در این مورد پیشنهادی داره ممنون می‌شم بگه. برای این که زحمت دوستان کم بشه، بنده همین جا دو تا راه حل رو که قطعاً به ذهن تمامی عزیزان خواهد رسید، پیشکی می‌گم. اولینش اینه که بریم با هر چه میوه‌فروش تو محله‌مونه صحبت کنیم و قرارمدار بذاریم. یعنی جور بارفروش رو هم خودمون بکشیم. دومینش هم اینه که یه بلندگوی دستی بخرم و بچسبونم روی سقف رنوی عزیزم. بعد عقب رنوم رو تا می‌تونم خیار بار بزنم و راه بیفتم تو خیابون‌ها و داد بزنم که آآآآآی خیااااار درختی ورامین، تازه، مجلسی، خوش‌مزه… |
سلام دوست عزیز نمی‌دونم الان که پیام را دارین می‌خونین در چه وضعیتی هستین ان شاء ا… پول پارو می‌کنین و رنوت شده کمری اگه لطف کنی اطلاعاتی در مورد این کار در اختیارم بذارین ممنون‌تون می‌شم
از شرمندگی‌تون در می‌یام
سلام. یه پیشنهاد خام: یه تور طبیعت گردی بذارید و ملت رو ببرید توی گلخونه و کمی راجع به خیارکاری و نحوه‌ی برداشت صحیح خیارها براشون توضیح بدین. بعد بذارین خودشون خیارها رو بجینند (یا بکنند؟) و به قیمت از تولید به مصرفی بخرند 🙂
لیشام: ممممممممم… خوبه… خوبه… ولی باز باید سرش فکر کرد… ممنونم
بسی حال فرمودیم… کارگر خواستی یه ندایی بده…
لیشام: این چه فرمایشی کیوان جان! اختیار دارین… می‌بینم که کنکور رو دادی و شنگولی… ایشالا رتبه‌ات خوب شه ما رو هم شام دعوت کنی
ایشالا همه خیارهات دراز و خوش‌مزه باشن، من نخوردم اون موقع ولی هر کی خورده خیلی تعریفشو کرده لیشام جون!
لیشام: معلومه که خوش‌مزه‌اند!… یه هفته پیش خواب مدرسه رو دیدم و مشخصاً تو و آزاد رو یادم می‌آد که داشتیم بسکت می‌زدیم 🙂 ایشالا فرصتی پیش بیاد دور هم بشینیم و خیار بخوریم…
سلام به ثمر رسیدن خیارها را تبریک می‌گم ایشالا خارج رفتن‌شون رو تبریک بگیم ,)
لیشام: :)) ممنونم بهار عزیز! ایشالا…
لـیشام گـرامی آخه چـرا آدرس نـاقص می‌دی بـه دوسـتان!؟ بـابا آدرس هـست، ورامـین، دسـت چـپ یـکـم جـلوتـر از در سـوم، پلاک بـغـلی… اصـلـن از هـرکـی بـپرسـید”لـیشام کـجا خـیار کاشـته؟” هـمه بـهـتون نـشون مـی‌دن ،)
حالا برای این که مطمئن شی من لولوی خیار نیستم، نام و نشانی مو برات می‌ذارم ,) نام: منظر نشانی: http://blog.360.yahoo.com/blog-TRuGVGo8eqh6dJydW0nCKzvZqA–
خوب وقتی که بخوام بیام یه نام ونشانی رو هم جور می‌کنم دیگه :))
خوب کی باید بیام سر کار؟ این جمعه چطوره؟
لیشام: البته تا زمانی که شما اصرار دارید بی نام و نشون بمونید، بنده هیچ اصراری ندارم که به زحمت بیفتین… اگر هم خیلی پایه‌اید، باشه، این هم نشانی زمین: ورامین!! D:
قدم نورسیده مبارک! فقط می‌تونم “حدس” بزنم چه احساسیه..
لیشام: ممنونم 🙂 حدس زدن نمی‌خواد که… احساسش یه چیزی تو مایه‌های خرچ خوروچه D:
چاره‌ات فوروارد اینتگریشنه.. اوهوم!.. منظورم اینه که مثلاً اودوکلن خیار بساز و تحویل ملت بده!
لیشام: ما هم به فکر تولید محصولات خیاربیس، هستیم ولی مشکلی هست اینه که اونا هم نیاز به سرمایه‌گذاری دارن تا به یه جایی برسن. ما فعلاً پول همین دو تیکه چوب رو دربیاریم هنر کردیم. هر وقت دست‌مون به دهن‌مون رسید بهت قول می‌دم تو رو مسؤول انتقال تکنولوژی تولید ادکلن خیار کنم 🙂
اول” تبریک… دوم”… نه آقا جون من همچین پیشنهادایی ندارم…. اما می‌تونم خرید روزی چند کیلو رو شخص” بهت قول بدم… کمکی می‌کنه؟!
لیشام: لطف داری فرزام جان 🙂 به هر صورت دو کیلو هم دوکیلوه ,)
جای بسی تبریک داره حالا پسرن یا دختر؟ واقعاً چه جوری می‌تونی کوچولوهایی که مثل بچه‌هات می‌مونن بفروشی؟
لیشام: همون جوری که اگه شما هم گلخونه‌ی خیاردرختی می‌زدی، می‌فروختی ,)
what the hell? ARE YOU KIDDING?? 680 TOMAN KILOYI???????????? OH GUSH….ITS EXACTLY THE SAME PRICE AS HERE!!! HAHAHAHAH BUT YOU KNOW, YOUR LAST SUGGESTION IS THE BEST ONE, the one with you showting “khiaaar” this is kind of hot actuelly ,) but what a great business… good luck with them, but I guess thank to EYD which is coming you will sell wonderfully great. Dont forget to rapport here how it went, ok? thnx
لیشام: حتماً! خبری شد می‌نویسم اینجا! ما هم داریم روی عید حساب می‌کنیم، تا ببینیم چی می‌شه 🙂
فروش اینترنتی راه بیاندازید! هر کدوم از خواننده‌های اینجا بخوان چند کیلو بگیرن، فکر کنم مجبور شید بارفروشی هم محصول بیارید.
لیشام: آره. حتی به فکرم رسید به صورت شبکه‌ای هم بفروشم 🙂
نه لیشام نمی‌تونم هر روز بیام، خودم کلی بچه و کار و زندگی دارم. ولی اگه دوست داشتی می‌تونم بعضی روزا بیام.
مبارکه! ببینم می‌تونم بپرسم در چین اول هر متر زمین چند کیلو خیار می‌ده یا جز اسرار بیزنسه؟؟
لیشام: البته که می‌تونی بپرسی! بعدشم! از کی تا حالا را ما رو قاطی بیزینس‌من‌ها دیدی؟ می‌شناسی ما رو که… ما بیزینس میزینس بیل‌میریم ,) سؤال‌تون هم کمی نیاز به اصلاح داره. این جور نیست که همه‌ی بوته‌ها تالاپی با هم خیار بدن. یه ماه دیگه تقریباً این جوری می‌شه. بیش‌ترین برداشت موقعی می‌شه که بلندی بوته‌ها به دو متر و ده بیست سانت برسن. اون وقت می‌شه گفت که یه گلخونه‌ی هزار متری تقریباً روزی صد کیلو خیار می‌ده. که البته این میزان هم خیلی بستگی به نحوه‌ی نگهداری از بوته‌ها داره. عمر هر بوته‌ای پنج تا شش ماهه. حالا دیگه بقیه‌اش رو هم خودت حساب کن.
سلام، چه عنوان دلنشینی،،،
لیشام: 🙂
تـا بـوی خـیار تازه اومـد ایـنجـا شـلوغ شــد؟!؟!؟ پـس اون‌وقـتی که مـن و لیشـام داشـتیم شـخم مـی‌زدیم دوسـتان کـجا بـودن؟؟؟.. D: آقا مـن هـم پـای سـالادم یه سـس خـیلی خـوشـمزه هـم بـلدم که تـا هـمه‌ی خـیارهـا رو سـالاد نـکـنید ازش سـیر نـمی‌شـید (غـوره هـم نـداره) بـعـدشـم ایـن آقا جـواد پـیشـنهادش عـالـی بـود ,)
لیشام: ایشالا اگه عیدی اومدی یه قرار می‌ذاریم سالاددرست‌کنون!
هیچی نمی‌گیرم
لیشام: جداً… هنوز نفرمودین پنج شش ساعت هر روز دیگه؟ اگه این باشه که عالی می‌شه 🙂 با این حساب می‌تونیم حقوق کارگر رو هم از صورت هزینه‌ها حذف کنیم D: البته حمل بر جسارت نفرمایین، هویجوری گفتم ,)
کی خیارچینی شروع می‌شه؟ دیگه واقعاً باید تو این یکی کمک کنم. با پیشنهاد سالاد هم موافقم اساسی !!!!
لیشام: ایشالا تو همین یکی دو هفته اولین چین‌مون رو داریم. علی‌الحساب کاهوها رو خرد کنین تا خیاراش هم برسه 🙂
سلام، سلام… منم حاضرم به عنوان خیارچین ۵ ـ ۶ ساعت در خدمت باشم!
لیشام: روزی دیگه؟… شما هم که وعده‌ی سرخرمن دادین به ما! آخه با این بی نام و نشون بودنتون چه‌طوری پی‌تون رو بگیریم؟… چند می‌گیرین حالا واسه همین پنج شش ساعت؟
من می‌گم بشینیم دور هم همه شو سالاد درست کنیم بخوریم!!… چرا اون‌جوری نیگا می‌کنی؟! آخه اولین محصول باید تست بشه!!… البته با راه حل دومت هم خیلی موافقم واقعاً جالب انگیزناکه!….. خلاصه دیگه به انتخاب خودت! یکیشو انجام بده منم میام کمک!!!! D:
لیشام: من چه جوری نیگا کردم؟! اتفاقاً خیلی هم پایه‌ام. به شرط این که سالاد آبغوره نباشه 🙂 دوست ندارم. اگه شما حاضر باشی پشت بلندگو داد بزنی، بسیار خوشحال می‌شم کمکم کنی D: می‌دونی دیگه! صدام خوب نیست! ,)
چه سریع! مبارک باشه خیلی لذت‌بخش باید باشه.
لیشام: لذت‌بخش که هست ولی اصلاً هم سریع نبود! به هر صورت ممنونم 🙂
به نظر من یه راهش اینه که فقط با یک میوه‌فروش تماس بگیرید، ولی میوه‌فروشش، کننده باشه! یعنی خودش زمین داشته باشه و بخشی از میوه‌های مغازش از محصولات خودش باشن! اگه بخشی از میوه‌های مغازه رفقا هم از محصولات ایشون باشن که چه بهتر! تا اینجاش که به ذهن هر آمیب تک‌سلولی هم می‌رسید اما از این به بعدش خیلی جذاب که بگم: من یکی‌شون رو می‌شناسم!!! O: آقای صادق طباطبایی: ۰۹۱۲۱۰۶۸۰۳۸
لیشام: اااای ول! خداوند خیرتان دهاد. ایشالا با خیارخوران بهشتی محشور شی. ایشالا خودم در کنار حوض کوثر بهت خیار تعارف کنم… تو این چند روز به شما زنگ می‌زنم ببینم سیستم چه جوریاست. باز هم ممنونم :*
man modatie ke montazare be baar neshastan e golkhoonatoon hastam, kheili mobaarake. omidvaaram ke ye raahe khoob ham baraaye foroosh peida konid.
لیشام: ممنونم 🙂
بـاید یه کـم فـکر کـرد!! حالا فـکر می‌کـنی چــقدر (تـن / کیلو) می‌شن در کل؟؟
لیشام: بالطبع بنده هر چه‌قدر هم فکر کنم، کوچولوهای من اون‌قدری خیار می‌دن که خودشون دوست دارن D: ولی اگه بخوام مقایسه‌ای بگم، به فرض این که به امید خدا اتفاق ناجوری نیفته تقریباً روزی صد کیلو خیار می‌دن ایشال
سلام. مبارکه. یه پیشنهاد اینه که صادر کنید اتریش ،) من دیگه طاقت خیارهای بی‌مزه و بدون عطر این جا رو ندارم 🙁
لیشام: چشم! به خاطر شما و حامد هم که شده، چشم! البته یه چند تا نکته هست که باید متذکر شم. اول این‌که اجازه بدین کمی کار و کاسبی‌مون بگیره، اون وقت دست و دل‌مون بازتره واسه صادرات. دوم این‌که با شرمندگی بسیار حضورتون عارضم که تمام بذرهای خیاردرختی، از دم وارداتیه!! گمون نکنم زیاد توفیری داشته باشن 🙁