مواقعی هستند در زندگی که آدم احساس می‌کند دوست دارد شخص خاصی را بگیرد و جر بدهد، قیمه قیمه‌اش کند، آتشش بزند، تف کند توی صورتش. طبیعتاً عصبانی هستم. خاصه آن که می‌بینم به لطف یک باد ناغافل معجزه‌ی هزاره‌ی سوم، دکان هر چه وام است، سر بزن‌گاه تخته شده و مانده‌ایم دست به کمر. هر بانکی که می‌رویم برای گرفتن هر نوع وامی که ممکن باشد، می‌گویند با توجه به تغییرات احتمالی در نرخ بهره، تا آمدن دستورالعمل جدید، هری!
حالا اگر بابای بی‌چاره‌مان داشت و این شاش موش پولی که از صدقه سری وامهای پر بهره‌ی بانک‌های خصوصی دست‌مان می‌رسید می‌زدیم کنارش، آن وقت این قدری جوش نمی‌زدیم و نگران جور شدن پول پیش خانه و سایر هزینه‌ها نبودیم. اما حالا که این حقیر یک لا قبا، مجبور است عین پانزده تومان پول پیش خانه را وام بگیرد، همان وامهای خرده ریز، کلی سرنوشت‌ساز میشود. این آقا واقعا نمی‌فهمد که با این تصمیمات احمقانه، دستِ ـ به اصطلاح خودش ـ سرمایه‌خوارها را کوتاه نمی‌کند که هیچ، دست عده‌ی زیادی از امثال من را نیز دقیقاً همان وقتی که نیاز به پول دارند، کوتاه می‌کند.
داشتم سر انگشتی حساب می‌کردم، دیدم که نزدیک به ماهی چهارصد تومان قسط وام‌هایم خواهد شد. کمِ کمش، صد و پنجاه تومان هم کرایه خانه که مجموعا میشود پانصد و پنجاه تومان. همین الانش هم نزدیک به صد تومان قسط این طرف و آن طرف می‌دهم که آن هم حساب کنید میشود ششصد و پنجاه تومان. گمان نمی‌کنم که بیش از این نیاز به توضیح باشد.
به هر ترتیب حضور تمام دوستان و غیر دوستان، آشنایان و غیر آشنایان، اعلام می‌کنیم که در اسرع وقت نیازمند به هر گونه وام علی الخصوص از نوع “الحسنه” و “الپس نده” از پنجاه هزار تا پنجاه میلیون تومان می‌باشیم. ان شاء الله خداوند یک در دنیا صد در آخرت عوض‌تان دهاد P:
بگذریم!
با تمام این اوصاف همین دی‌روز رفتیم در معیت عیال برای‌شان یک سری لوازم ماهیگیری ابتیاع نمودیم تا به امید خدا جمعه، مراسم ماهی‌گیران امسال را به نحو مقتضی افتتاح نماییم 🙂
هر دم از این باغ بری می‌رسد
سلام به نظرم یه سری به والی‌پور تو ripi بزنی بد نیست و از نحوه وامشون باخبر بشی
اولا از حضور منور اخوی بزرگوارم طلب چشم‌پوشی و برادر نوازی دارم که گاهی از منطقه کامنت پراکنی ایشان کمال استفاده‌های بی‌ربط را می‌کنم.
اما ای فرزام جان! بدان و آگاه باش که کار هیچ بساطی از این نوع به این آسانی‌ها یکسره و چندسره نمی‌شود. می‌دانی چرا؟ چون آن چه که به مردم ما توان نفهمیدن درد جانگداز وجود چیزی عظیم در پاچه را می‌دهد، ورای فهمیدن و نفهمیدن است و به واقع ایمانی بدوی و کور است و تو به‌تر می‌دانی که حتی من و تو هم که گاهی بر این باوریم که حق با ماست، برایمان صعب و سنگین است که چیزی جدیدتر بیاموزیم مبنی بر اینکه در اشتباه بوده‌ایم. توده در هم و برهم عوام غرقه در جهل و خرافات ما که جای خود دارند. از این است که یک دوره قرص به …مم برایت تجویز می‌کنم. هر وقت یادت آمد که ایرانی هستی سه تا را با هفت تا با هم می‌خوری که همان بشود ده تا و کار یکسره شود. اگر هم خداوند دو عالم برادری، خواهری، پسر خاله‌ای، پسر عمویی، دوستی، آشنایی، همراهی یا رفیق شفیقی ساکن دیاران راقیه به تو عطا نموده، بر تو فرض است که الساعه در مورد آن به طریقی شایسته و بایسته، یعنی جدی بیندیشی. چون به‌تر است که فعلا که قبای جوانی در بر داری و شوقکی برای به هم ریختن اوضاع فلک، بروی آن‌جا هم حالش را ببری و هم مدارکش را. بعدا وقت زیاد است. بیا این‌جا دو تایی می‌نشینیم درد دل می‌کنیم. اما خیلی حرص نخور. من امتحان کرده‌ام. وقتی با ظاهری که پسند این مردم بیاید فحش خواهر و مادر هم بار تمامی سلسله‌شان کرده‌ام نفهمیده‌اند. روی هر کسی از این نوع جماعت که دم دستم بود آزمایش کرده‌ام.
قربونت برم من! نازی….
می‌دونی داستان چیه؟ حقمونه عزیزم. حالا حالاها هم برامون کمه اینا. روزی که یک عده آدم ساده لوح پا شدن رفتن رای دادن به این حاجی و یک عده ساده خواه و راحت طلب هم گفتن بگذارید همه چیز خراب شود حساب یکسره میشود، همه این اتفاقات قابل پیش بینی بود. تازه داشته باش که نصفش مونده و شاید هم سه چهارمش! خدا عالم است. حالا من موندم اونا که می‌خواستن یه سره بشه کجان؟! اونایی که به من و تو می‌خندیدن… کجان؟ مطمئنم هنوزم می‌خندن…
روزی که این اومد قابل عرض بود که اونایی که بهش رای دادن اولین کسانی خواهند بود که طعم لذیذ بدبختی رو می‌کشن… ما هم قاطی‌شون… چی می‌شه؟! بذار یه سره بشه!… واقعا” بذار کار این مردم (…) یه سره بشه…
اومدم اولا مطمئن بشم دیگه عصبانی نیستی بعدم ببینم چندتا ماهی و اینا گرفتین؟
لیشام: مطمئن باشین که دیگه عصبانی نیستم 🙂 بعدشم این که کلا هفت تا کپور گرفتیم که نحوه‌ی توزیعش به این ترتیبه: دو تاش رو عیال، دو تاش رو بنده و سه تاش رو خدایار 🙂
سـلام و درود بی‌پـایان به شـادومـاد و عـروس مـربوطه
اومــدم غــرغـری کـنـم که چـرا بروز نـمی‌شـی که دیدم دسـت بـنده را از قبل خوانده بودی
پـس بــساط ماهیگیری روبراه خـواهد بـود شـکر خـدا ؛) امیدوارم بــساط‌هـای دیگه هـم جـفت و جـور بــشه… البـته پــارتی داشـته باشــی هـمه چـیز جـور می‌شــه داداش
لیشام: سلام و سلام بر کیانوش بزرگ 🙂 عارضم به حضور شوما که ما هر بار از باتومی که شما زحمت کشیدید و فرستادید استفاده می‌کنیم، یاد شما می‌افتیم و کلی حال می‌کنیم که دوستان باحالی مثل شما داریم 🙂 ضمناً اگر پارتی جایی سراغ داشتید یک ندایی ما را بدهید که اکیداً نیازمندیم (;
فعلا اوضاع فلک کره خر در کره خر و احوال همگی هموطنان بی حال عین هم است یعنی …ی! لذا شما که سرور سروران اخوان دو عالمی هیچ جوش نزن که از جوش زدن آشی حاصلت نخواهد شد. من که چله گرفته ام که آخر این چه کاری بود؟ حداقل به سرعت سقطش کن! تا ببینم چه میشود! شما هم دعا کن بلکه زودتر از این دچاری به کوران و ابلهان و سخیفان و سفیهان به درآییم و دامن عروس طبع در دست به پایکوبی و دست کوبی بر مزار اهل جزمیت و خریت بپردازیم. خداوند هر چه خر است گرفتار کوسه و گرگ کناد!
lisham ye email be man bezan dar morede bahse vam. emaile man ro dary? man male to ro nadaram
لیشام: سلام کامران جان. تو اگه همون کامرانی باشی که وبلاگ دستار رو داری. من کلی کامنت از خودم در کردم که ایمیل من همراهشون هست. یادم نمی‌آد که ایمیل شما رو داشته باشم. ضمناً اگه یه نگاهی هم به صفحه‌ی “تماس با من” می‌انداختی بد نبود. اون جا هم نشانی ایمیل من هست 🙂
هر وقت این جور چیزا ذهنت رو بهم ریخت یه زنگ بزن قلاب‌ها رو برمی‌داریم می‌ریم یه جا سه چهار ساعتی می‌شینیم لب آب و گور بابای دنیا می‌گیم.
لیشام: ای ول رفیق 🙂
از الان دارم گرم می‌کنم (;
آقا تبریک صمیمانه من رو بپذیر.
سلام بر حاج لیشام عزیر. آقا زیاد نگران نباش. اوضاع همه آشناها و ناآشناها هم فکر کنم تو مایه‌های خودتون باشه! مهم عشق و صفاست و سوتی‌هایی که این بنده خدا ـ معجزه هه ـ می‌ده و می‌خندیم. جر دادن یک منبع طنز کار درستی نیست. یک نکته دیگه. این نیز بگذرد!
ASABANI NABASH
Mobarake aghaye damad bebakhsh man khabar dar nashodam zoodtar biam tabrik begam, dar morede vaamam gooya kheili asabani hasti vali asab chize mohemie ba in chiza kharabesh nakon
Shad bashi va khosh bakht
ضمن ابراز همدری، ما هم همینطور!! (گذشته از شوخی اما لیشام عزیز با عنایت به تجربه شخصی توصیه می‌کنم اکیدا از گرفتن وامهای خرده ریز یکی ـ دو میلیونی و ریزتر از آن به شدت اجتناب کنید چون بازپرداخت این وامهای اگر چه کم بهره زندگی را در چند سال اول زهرمار می‌کند، دور از جان شما!) ضمناً در صورتی که به دنبال منزلی رهنی در نزدیکی منزل ابوی محترمتان هستید، همسایگی شما مایه مباهات و سرور و بزن و بکوب خواهد بود! (یک باب منزل از سوی یکی از همسایگان جهت رهن موجود است!)